70 lat hodowli koników polskich w Popielnie

Nadrzędna kategoria: Wiadomości Naukowe

Najstarsza, nieprzerwanie trwająca hodowla koników polskich w kraju świętuje swoje 70-lecie. Na wrześniowy jubileusz zaprasza Stacja Badawcza Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN.

Obchody odbędą się od 5 do 7 września 2019 r. w Stacji Badawczej PAN w Popielnie oraz Domu Pracy Twórczej PAN w Wierzbie (gmina Ruciane-Nida, woj. warmińsko-mazurskie). Goście wezmą udział m.in. w konferencji naukowej pod hasłem „Mazurska hodowla koników polskich – przeszłość, teraźniejszość i przyszłość”. Szczegółowy program jest dostępny na stronie wydarzenia.

3 koniki polskie stoją przy barierce

Konik polski – potomek dzikiego tarpana

Koniki polskie są jedyną rodzimą, pierwotną rasą koni wywodzącą się bezpośrednio od dzikich tarpanów, które do końca XVIII wieku można było spotkać na obszarze dawnej Polski, Litwy i Prus. Koniki polskie są doskonałym modelem do badania procesów i zachowań występujących u ich dzikich przodków, jak również w populacjach koni dziko żyjących.

Hodowla koników polskich w Popielnie

W Stacji Badawczej PAN w Popielnie hodowla koników polskich prowadzona jest w dwóch systemach utrzymania: stajennym i rezerwatowym.

Hodowlę w systemie stajennym zapoczątkowano w 1949 r. To najdłużej prowadzona hodowla w Polsce. W liczącej około 60 osobników grupie można wyróżnić konie dorosłe (klacze i ogiery), młode konie pozostawione na tzw. remont stada oraz konie należące do stada obrotowego, czyli z przeznaczeniem na sprzedaż.

Hodowla w systemie rezerwatowym (wolnościowym) prowadzona jest nieprzerwanie od 1955 r. Koniki przebywają przez cały rok w rezerwacie leśnym, a ingerencja człowieka jest ograniczona do niezbędnego minimum. W praktyce chodzi o obserwację koni, zimowe dokarmianie sianem, odłowy młodych osobników oraz interwencje, gdy życie zwierzęcia jest zagrożone. Obecnie w rezerwacie żyją 3 tabuny, liczące łącznie około 30-35 koników.

Ocalić koniki polskie

Stacja Badawcza PAN w Popielnie realizuje „Program hodowli zachowawczej koników polskich”. Dotyczy on ogierów i klaczy uczestniczących w rozrodzie i służy przede wszystkim do zachowania charakterystycznych cech rasy i doskonalenia jej użytkowości.

Za najbardziej typowe cechy koników polskich uznaje się: myszate umaszczenie z ciemną pręgą biegnącą przez grzbiet (odziedziczone po dzikich przodkach tarpanach); charakterystyczny pierwotny typ i pokrój; niewielkie wymagania odnośnie żywienia i pielęgnacji, dobrą płodność, zdrowotność i długowieczność, obserwowaną zwłaszcza w rezerwatowym systemie utrzymania.

O stacji w Popielnie

Stacja Badawcza PAN w Popielnie została włączona do Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie w 2016 roku. Jej misją jest ochrona różnorodności biologicznej poprzez hodowlę zwierząt ras zachowawczych (koniki polskie, bydło rasy polska czerwona i nizinna czarno-biała), jak również edukacja i propagowanie aktywnego stylu życia.

Plakat z hasłem "70 lat hodowli koników polskich w Popielnie"; na zdjęciu 3 koniki

Źródło informacji: Instytutu Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności PAN w Olsztynie