Doktorat honoris causa WUM dla prof. Witolda Rużyłło

Nadrzędna kategoria: Wiadomości Naukowe

 

pulse trace 163708 960 720 prof. Ruzyłło to

PublicDomainPictures/pixabay.com

Prof. Witold Rużyłło, członek rzeczywisty PAN, twórca polskiej kardiologii interwencyjnej, otrzymał tytuł doktora honoris causa Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Uroczystość odbyła się 28 czerwca w Sali Wielkiej Zamku Królewskiego w Warszawie.

I Wydział Lekarski WUM postanowił uhonorować prof. dr hab. n. med. Witolda Rużyłło najwyższą akademicką godnością - tytułem doktora honoris causa – za wybitne osiągnięcia naukowe i kliniczne o wymiarze światowym w dziedzinie kardiologii oraz dla rozwoju badań naukowych w Warszawskim Uniwersytecie Medycznym.

 „Moja Alma Mater nagrodziła mnie największym odznaczeniem, jakie może spotkać naukowca, badacza, klinicystę, który ukończył WUM. Najważniejszą rzeczą dla absolwenta jest bycie dostrzeżonym przez środowisko. Ludzi kreatywnych, zdolnych - trzeba promować. Uważam, że to kwestia pierwszych pięciu-ośmiu lat - lekarze tworzą wówczas to, co w przyszłości będzie ich wizytówką. Wtedy tworzy się prawdziwy badacz, naukowiec, klinicysta albo praktykujący lekarz” –powiedział prof. Rużyłło podczas uroczystości.

Wspominał, że ludzie, tacy jak Denton Cooley z Teksasu, wybitny amerykański kardiochirurg, pokazali mu, iż „warto być indywidualnością, że nie wolno hamować zapędów, nawet jeżeli w tym jest trochę szaleństwa”.

 „Odrobine szaleństwa mam... chyba nie po ojcu, ciekawość intelektualną - chyba po ojcu, lekarzu-humaniście. Bez rodziców nie byłoby mnie na tym miejscu. Od najmłodszych lat oddychałem atmosferą medycyny" - mówił uczony.

W laudacji promotor prof. Grzegorz Opolski przypomniał, że prof. Witold Rużyłło jest absolwentem Akademii Medycznej w Warszawie, wybitnym uczonym, wizjonerem rozwoju kardiologii, twórcą polskiej kardiologii interwencyjnej oraz pionierem nowoczesnych metod w tej dziedzinie w naszym kraju. Dyplom uzyskał w roku 1962. Staż w zakresie chorób wewnętrznych odbył w szpitalu uniwersyteckim w Ottawie w Kanadzie. Będąc wówczas świadkiem zabiegu cewnikowania serca, podjął decyzję o wyborze kardiologii, jako swojej przyszłej specjalizacji. W roku 1963 rozpoczął pracę w Klinice Kardiologii Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Warszawie. W latach 1970-71 odbył staż specjalizacyjny z zakresu kardiologii w Texas Heat Institute w Houston.

Jako pierwszy w Polsce wykonał zabiegi diagnostyczne - koronarografię (1968) i biopsję mięśnia sercowego (1975) oraz zabiegi kardiologii interwencyjnej - zamknięcie przetrwałego przewodu tętniczego i angioplastykę tętnicy wieńcowej. W latach 1984-1987 przeprowadzał również pionierskie w Polsce zabiegi terapeutyczne wrodzonych i nabytych wad serca, zwieńczone wykonaniem pierwszego w Polsce przezskórnego wszczepienia zastawki płucnej w 2008 r.

Profesor Rużyłło wykładał na wielu amerykańskich uczelniach medycznych. Jest autorem 587 publikacji, 10 podręczników (m.in. „Diagnostyka hemodynamiczna serca”, „Wady serca”, „Kardiologia interwencyjna”, „Nieinwazyjne metody obrazowania w diagnostyce choroby niedokrwiennej serca”) oraz wielu rozdziałów w podręcznikach akademickich. Honorowy redaktor naczelny pisma „Postępy w Kardiologii Interwencyjnej”.

W latach 1999-2001 pełnił funkcję prezesa Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego oraz był członkiem zarządu Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. W 2004 r. został członkiem korespondentem, a w 2016 r. członkiem rzeczywistym PAN. Członek Prezydium PAN. Od 2015 r. pełni funkcję dziekana Wydziału Nauk Medycznych PAN.  

Za zasługi dla programu leczenia polskich dzieci z wrodzonymi wadami serca prof. Rużyłło w roku 1987 otrzymał od dzieci najpiękniejszy dar - Order Uśmiechu.

Prof. Witold Rużyłło jest synem nestora polskich lekarzy, internisty prof. Edwarda Rużyłły (1909-2009), twórcy systemu kształcenia podyplomowego lekarzy. Jego matka, doc. Alina Zawadzka-Rużyłło była cenionym specjalistą ginekologii operacyjnej.

                                                                                                                              Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl