PAN informacje

PAN stacja Naukowa w Wiedniu zaprasza na wykłady, które odbędą się w maju w siedzibie Stacji.

I. Rom außerhalb der Grenzen des Reiches. Siebzehn Jahre (1997-2013) der polnischen archäologischen Forschung auf der Krim
(Rzym poza granicami Cesarstwa. Siedemnaście lat (1997-2013) polskich badań archeologicznych na Krymie)

Wykład w języku angielskim w ramach cyklu „Wykłady Kopernikańskie”
Prof. Dr. Tadeusz Sarnowski
(Uniwersytet Warszawski)

Data i godzina: 11 maja 2017, godz. 18:30
Miejsce: Polska Akademia Nauk – Stacja Naukowa w Wiedniu, Sala Jana III Sobieskiego
Wstęp wolny

Opis:
W 1996 roku otwarto zamknięte dotąd „zakazane” miasto Sewastopol – nie tylko dla mieszkańców Krymu, ale także dla wszystkich Ukraińców i obcokrajowców. Osiemnaście lat później, wiosną 2014, doszło do aneksji Krymu, jak również miasta Sewastopol, do Rosji. W czasie pomiędzy tymi wydarzeniami, archeolodzy z Uniwersytetu Warszawskiego wraz ze swoimi kolegami z Muzeum Chersonezu Taurydzkiego w Sewastopolu pracowali i ratowali na obszarze aglomeracji Sewastopol przed zagrażającym zniszczeniem bogate dziedzictwo archeologiczne z czasów rzymskich. Prelegent miał przyjemność prowadzić tam prace wykopaliskowe, wykonywać fotografie lotnicze, jak również sporządzać archeologiczne mapy lotnicze oraz geomagnetyczne pomiary. Badania terenowe zostały przeprowadzone głównie w strefie przygranicznej obszaru wiejskiego greckiej kolonii, Chersonez Taurydzki.  Badaniom poddano tam sanktuarium Jowisza Dolicheńskiego oraz zamku w Bałakławie, rzymskie strażnice i dwory z czasów rzymskich, jak również materiał inskrypcyjny oraz stempel cegielniany z zamku Charax i innych miejsc stacjonowania garnizonu armii rzymskiej na Krymie. Na ilustracjach zostaną przedstawione niektóre teksty epigraficzne, stempel ceglany oraz istotne komponenty różnych budynków, jakie odkryto podczas prac wykopaliskowych miedzy 1997 a 2013 rokiem. Prezentacja zachowanej konstrukcji zostanie dodatkowo uzupełniona o dokumentację rysunkową, która stanowiła podstawę dla komputerowej rekonstrukcji.
Tadeusz Sarnowski (*9 października 1945 w Kapsztadzie, RPA) jest polskim archeologiem prowincji Rzymskich. Od 1958 do 1962 roku uczęszczał do Gimnazjum w Żołyni, na południu Polski, gdzie w roku 1962 zdał maturę. Do 1969 roku studiował śródziemnomorską i prowincjonalną archeologię, starożytną historię i afrykanistykę na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1970-1974 Sarnowski ukończył studia doktoranckie z archeologii klasycznej, broniąc doktorat w 1975 roku w Warszawie na temat zobrazowań villi na późnorzymskich mozaikach w Afryce Północnej. Po ukończeniu habilitacji w 1988 roku, opisującej wojsko rzymskie na terenach dolnego Dunaju oraz na północy Morza Czarnego, od 1990 roku Sarnowski został następcą swojego nauczyciela, Kazimierza Majewskiego, otrzymując tytuł profesora nadzwyczajnego, a od roku 2002 aż do przejścia na emeryturę w styczniu 2016, tytuł profesora zwyczajnego Zakładu Archeologii Prowincji Rzymskich Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. Większe projekty badawcze, w których Sarnowski brał udział lub dalej bierze, przeważnie w roli dyrektora, to wykopaliska w Novae (obóz legionowy nad dolnym Dunajem, Bułgaria) oraz Bałakławie (miejsce stacjonowania oraz strażnice wojsk rzymskich, Krym) związane z wiejskim obszarem Chersonezu Taurydzkiego. Jego badania koncentrują się na wojskowej, administracyjnej i ekonomicznej historii obszaru dolnego Dunaju oraz greckich miast północnego wybrzeża Morza Czarnego za czasów rzymskim, jak również na ikonografii rzymskich mozaik z północnoafrykańskich prowincji Cesarstwa Rzymskiego. Sarnowski jest korespondencyjnym członkiem Niemieckiego Instytutu Archeologicznego oraz współwydawcą czasopism Archeologia i Światowit.   
Więcej informacji w j. niemieckim na:
http://www.viennapan.org/Einladungen_2017/Einladung_11_05_2017.pdf

II. Identities of English: A dynamic emergent scene
(Tożsamości języka angielskiego - dynamicznie rozwijający się fenomen)

Wykład w języku angielskim w ramach cyklu „Wykłady Kopernikańskie”:

Prof. Katarzyna Dziubalska-Kołaczyk
(Wydział Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu)

Koreferat:
Prof. Barbara Seidlhofer
(Uniwersytet Wiedeński)

Data i godzina: 18 maja 2017, godz. 18:30
Miejsce: Polska Akademia Nauk – Stacja Naukowa w Wiedniu, Sala Jana III Sobieskiego
Wstęp wolny

Opis:
“Czy pewne języki są lepsze niż inne?” pyta w swojej najnowszej książce z 2016 r. R.M.W. Dixon. Dla językoznawców wszystkie języki są tak samo “dobre” w kategriach statusu, różnią się jednak w swojej strukturze i funkcjach. Niektórzy naiwnie postrzegają języki poprzez pryzmat łatwości uczenia się, estetyki, rodzimych użytkowników, kultury i wielu innych kryteriów. Jednak zarówno dla językoznawców, jak i niejęzykoznawców nie ma takiego języka jak angielski w dzisiejszym świecie.
Wykład prof. Dziubalskiej będzie próbą rozpoznania różnych tożsamości j. angielskiego patrząc niejako z lotu ptaka na jego obecność w komunikacji globalnej. Te tożsamości obejmują angielski jako język rodzimy, angielski jako język obcy, w tym angielski jako lingua franca.

Katarzyna Dziubalska-Kołaczyk jest profesorem zwyczajnym oraz dziekanem Wydziału Anglistyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest autorką wielu publikacji (ok. 150) z zakresu fonologii, fonetyki i przyswajania drugiego języka. Jest redaktorem PSiCL, wydawanym przez DGM oraz organizatorem „Poznań Linguistic Meeting”. Była stypendystką programu Fulbrighta jako senior Fulbright Scholar (Uniwersytet Hawajski) oraz wizytującym profesorem Uniwersytetu Wiedeńskiego. Jest członkiem Academia Europaea, Agder Academy, Komitetu Językoznawstwa PAN oraz Doradczej Rady Naukowej Wydziału Filologii i Kulturoznawstwa Uniwersytetu Wiedeńskiego, jak również korespondencyjnym członkiem Austriackiej Akademii Nauk. Była prezydentem Stowarzyszenia Językoznawczego Europy (Societas Linguistica Europaea).

Barbara Seidlhofer jest profesorem anglistyki i lingwistyki stosowanej na Uniwersytecie Wiedeńskim oraz kierownikiem Wydziału Anglistyki na tymże uniwersytecie. Jej badania skupiają się na analizie dyskursuy, lingwistyce korpusowej, socjolingwistyce, pragmatyce i fonologii, w szczególności w ich zastosowaniu w edukacji nauczycieli języka. Była redaktorem „Internation Journal of Applied Linguistics” (Wiley Blackwell) w latach 2004-2008, a w ostatnim czasie założyła „Journal of English as a Lingua Franca” (De Gruyter Motion), który redaguje wraz z Jennifer Jenkins oraz Anną Mauranen.

Więcej informacji w j. angielskim na:
http://www.viennapan.org/Einladungen_2017/Einladung_18_05_2017.pdf

III. Geschichte der Herzchirurgie
(Historia kardiochirurgii)

Wykład w języku angielskim w ramach cyklu „Wykłady Kopernikańskie”

Prof. Włodzimierz Kuroczyński
(Moguncja)

Data i godzina: 30 maja 2017, godz. 18:30
Miejsce: Polska Akademia Nauk – Stacja Naukowa w Wiedniu, Sala Jana III Sobieskiego
Wstęp wolny

Opis:
„Chirurg, który ośmieli się operować ludzkie serce, musi stracić szacunek swoich kolegów”
Theodor Billroth
Warunki dla kardiochirurgii stworzyli pionierzy współczesnej narkozy, dr H. Wells (1845) i dr W. T. Morton (1846) – bez śpiących spokojnie pacjentów nie ma kardiochirurgii. Za moment narodzin kardiochirurgii uznaje się 9 września 1896 roku – dzień, w którym prof. L. Rehnowi we Frankfurcie nad Menem udało się pomyślnie przeprowadzić bezpośrednie zszycie przekłutego serca. Do pierwszych udanych operacji na sercu oraz układzie naczyniowym należy zaliczyć zabieg embolektomi płucnej wykonany przez M. Kirschnera (1924), jak również usunięcie tętniaka prawej komory serca przez F. Sauerbrucha (1931). W 1938 roku w Bostonie w Stanach Zjednoczonych R. E. Gross dokonał podwiązania przewodu tętniczego. Z kolei w 1944 C. Crafoord przeprowadził pierwszą operację  zwężenia cieśni aorty przez  zastosowanie resekcji oraz techniki zespolenia End-to-end szew. Zaś w 1944 roku A. Blalock wytworzył zespolenie tętniczo-płucne u dziewczynki z tetralogią Fallota. Dalszy rozwój doprowadził do wprowadzenia hipotermii powierzchniowej przez G. Bigelowa (1950), cyrkulacji krzyżowej przez W. Lilleheia oraz krążenia pozaustrojowego/płucoserca (HLM) (1953) przez J. H. Gibbona. Początkowo za pomocą HLM korygowano wrodzone wady serca. Po pierwszej wymianie zastawki aorty (1960) przez D. Harkena, jak również pierwszej wymianie zastawki dwudzielnej (1960) przez A. Starra, doszło do rozwoju chirurgii zastawek serca. Bezpośrednia rewaskularyzacja tętnic wieńcowych została wykonana przez R. Favaloro (1967) w Stanach Zjednoczonych. Nawiązując do wstępnych badań N. Shumwaya, Ch. Barnard pod koniec 1967 roku w końcu przeprowadził pierwszą na świecie transplantację serca.
Włodzimierz Kuroczyński od 1968 do 1974 roku studiował medycynę na Uniwersytecie Łódzkim. Następnie dokształcał się pod nadzorem prof. Jana Molla w Klinice Kardiochirurgicznej w Łodzi. W 1983 uzyskał tytuł doktora nauk medycznych. W roku 1989 przeniósł się do Kliniki Uniwersyteckiej w Moguncji pod kierownictwo prof. Hellmuta Oelerta. Jego specjalnością zarówno w nauce, jak w praktyce była korekta złożonych wrodzonych wad serca. W 2003 roku habilitował się w Uniwersyteckim Centrum Medycznym w Moguncji. Temat jego habilitacji to „Wrodzona wada serca: ciągłe wyzwanie dla dalszego rozwoju kardiochirurgicznych koncepcji leczenia”. Od 2016 roku jest na emeryturze.
Więcej informacji na:
http://www.viennapan.org/Einladungen_2017/Einladung_30_05_2017.pdf

Zgłoszenia prosimy kierować na talik@viennapan.org

Stacja Naukowa Polskiej Akademii Nauk w Wiedniu prowadzi działalność upowszechniającą naukę polską w Austrii i wspiera polskich badaczy w rozwijaniu zagranicznych kontaktów naukowych.

PAN Stacja Naukowa w Wiedniu
Boerhaavegasse 25
1030 Wien
Telefon: +43 1 713 59 29
Fax: +43 1 713 59 29 550
E-mail: office@viennapan.org
www.viennapan.org
https://www.facebook.com/PANinWien
https://twitter.com/PANinWien